Kunstenares Ulrike Bolenz uit Vilvoorde maakte drie portretten van oud-premier Jean-Luc Dehaene, zo konden we vorige vrijdag in een aantal kranten lezen. Kunstliefhebber Dehaene had haar werk niet lang voor zijn overlijden leren kennen en was onder de indruk. De portretten worden, samen met nog ander werk, tentoongesteld in het Kasteel van Ham in Steenokkerzeel. In RandKrant van januari 2009 hadden we een gesprek met Ulrike Bolenz, waarin ze praat over haar achtergrond en haar kunstenaarschap. ‘Je mag niet blind zijn voor wat je hebt’, zei ze in dat interview.

De expo van Ulrike Bolenz in het Kasteel van Ham is nog te bezichtigen op vrijdag 3, zaterdag 4 en zondag 5 oktober 2014.

NIET BLIND ZIJN VOOR WAT JE HEBT

Ulrike Bolenz komt uit Marburg, Duitsland. In Berlijn ontmoette ze haar huidige man, een Vilvoordenaar. Veertien jaar geleden verhuisde ze haar hele hebben en houden van Duitsland naar Vilvoorde.

TEKST Ines Minten

Beeldend kunstenares Ulrike Bolenz heeft een druk seizoen achter de rug. Haar werk verhuisde van de ene tentoonstelling naar de andere, in binnen- en buitenland. Speciaal voor het interview heeft ze een grote installatie in haar atelier opgehangen. Afgebeeld op plexiglazen platen vliegt Icarus je tegemoet. Omdat het werk uit twee lagen bestaat, die voor elkaar hangen, zie je hem bijna echt met zijn vleugels slaan. ‘Beweging en ruimtelijkheid zijn twee basisaspecten in mijn werk’, legt Ulrike Bolenz uit. ‘Ik bouw mijn installaties altijd op in verschillende lagen. Je kunt het vergelijken met een computerbeeld: daarin wordt ook een illusie van ruimtelijkheid gecreëerd. Ik bedrieg het oog op dezelfde manier, door een driedimensionaliteit te suggereren die er eigenlijk niet is.’

Enorme vrijheid
Ulrike Bolenz zat als kind voortdurend te tekenen en te knutselen. ‘Mijn ouders hadden een garage waarin allerlei interessante machines stonden. Gelukkig waren ze niet bang en lieten ze me die al van jongs af gebruiken. In Duitsland gaan kinderen een halve dag naar school, dus ik had veel tijd om te experimenteren. Daar ben ik nu heel blij om. Het was een enorme vrijheid. Ik denk niet dat ik me al ooit in mijn leven verveeld heb’, lacht ze. Toen ze klaar was met haar middelbare school, twijfelde Ulrike geen seconde over de richting die ze uit wou. ‘Ik heb schilderkunst gestudeerd. De opleiding was erg gericht op het realisme, wat uitzonderlijk was voor die tijd waarin abstracte kunst hoogtij vierde. In de loop van mijn carrière ben ik van dat pure realisme weg geëvolueerd, maar de figuratieve, menselijke figuur is toch altijd een hoofdrol blijven spelen.’

Centrum van Europa
Vlak na de val van de Berlijnse muur woonde Ulrike Bolenz in Berlijn. ‘Dat was een spannende, mooie tijd. Ik was op dat moment de enige kunstenaar uit het westen die samenwerkte met een Oost-Berlijnse galerie.’ In diezelfde periode ontmoette ze haar man Etienne. ‘Hij kwam me filmen, maar achteraf bleek dat hij daarvoor meer private dan professionele redenen had’, lacht ze. Twee jaar lang pendelde ze tussen Berlijn en Vilvoorde. Stilaan organiseerde ze haar huidige atelier in Vilvoorde en toen hun zoon op komst was, vestigde Ulrike zich permanent in België. ‘Ik heb een groot, tof atelier en dat is voor mij het belangrijkste. Bovendien heb ik in Vilvoorde alles wat ik voor mijn werk nodig heb. Doe-het-zelf-zaken en dergelijke heb je hier bij de vleet. Ook de sneltrein, de luchthaven en de snelwegen zijn vlakbij. Als buitenlanders me vragen waar ik woon, antwoord ik altijd dat Vilvoorde het centrum van Europa is.’

Aanpassingsproblemen heeft Ulrike Bolenz in België nooit gehad. ‘Het verschilt hier tenslotte niet zoveel van Duitsland. We delen dezelfde cultuur. Alleen details verschillen.’ De kunstenares vindt wel dat West-Europeanen te weinig stilstaan bij hoe goed we het hier hebben. ‘We leven in democratische landen, waar mannen en vrouwen gelijke rechten hebben en alles goed georganiseerd is.’ Ze haalt er een foto van een van haar werken bij. Het werk toont twee vrouwen die de handen voor de ogen hebben geslagen. ‘Je mag niet blind zijn voor wat je hebt’, besluit ze.