Trekvogels vertelt hoe ze het leven in hun thuisland inruilden voor een inspirerend avontuur in Vlaanderen, wat het betekent om weg te zijn van thuis en een nieuw leven op te bouwen in een nieuwe omgeving. De documentaire wil de Grimbergenaars, en bij uitbreiding alle Vlaamse Randbewoners, anders naar elkaar doen kijken, in de hoop zo de samenhorigheid in de gemeente te vergroten, want ‘als je het verhaal van je buur kent, zal je sneller hallo zeggen.’

De film is het werk van hetzelfde productiehuis dat de succesvolle kortfilm STRMBK maakte, waaraan ook heel wat buurtbewoners meewerkten. Het is een samenwerking van de Koning Boudewijnstichting met de Gemeentelijke Muziekacademie Grimbergen, en kwam er op initiatief van Cultuurcentrum Strombeek. De film werd mee gerealiseerd door regisseur Stefaan Borremans die met zijn productiehuis Pine Peak Entertainment eerder al de kortfilm STRMBK maakte, over de relatie tussen een groep Strombeekse ‘hangjongeren’ en de politie.

‘STRMBK kreeg veel aandacht en heeft echt verandering teweeggebracht’, vertelt Borremans, behalve regisseur ook politieagent en wijkinspecteur in Strombeek. ‘STRMBK is een kortfilm van 35 minuten en werd opgepikt door media zoals Bouba Kalala van Studio Brussel en Gert Late Night. Via Telenet kan je de film nog altijd bekijken. Ondertussen is er ook een lespakket over ontwikkeld waarmee klassen aan de slag kunnen rond thema’s als groepsdruk, druggebruik en moeilijke thuissituaties. Ook aspirantpolitieagenten krijgen de film te zien in hun opleiding. Onze acteurs gaan dan vaak mee om politiescènes te simuleren zodat onnodige frustraties in de omgang tussen politie en jongeren in de toekomst vermeden kunnen worden.’

Elkaar kennen

Nick Isella van CC Strombeek is net als Borremans uit Strombeek afkomstig. Hij was als halftijdse kracht van het maatschappelijk inclusiebedrijf Groep INTRO ook betrokken bij STRMBK. ‘STRMBK toont dat de grens van de grootstad opschuift, waardoor de populatie van Strombeek verandert. Na de jongeren in de kortfilm wilden we in Trekvogels de oudere populatie in beeld brengen. We merken dat Strombeek een slaapgemeente is geworden. Mensen die uit het Brusselse naar hier komen wonen, zijn vaak anderstalig. Hun professioneel en sociaal leven speelt zich nog vaak af in Brussel, waardoor er in Strombeek weinig sociale cohesie is. Daarom willen we verhalen brengen van mensen die iets bijdragen aan de gemeenschap. Enerzijds om aan anderstaligen te tonen dat het loont om je open te stellen. Anderzijds om de Strombekenaars op een positieve manier naar nieuwkomers te laten kijken. Als je het verhaal van je buur kent, zal je de volgende keer sneller hallo tegen hem zeggen. Met kleine stapjes kom je tot een positiever gevoel tussen de bewoners. Het tonen van de documentaire in het cultuurcentrum, waar de achterban van alle mensen die eraan hebben meegewerkt wordt samengebracht met ons reguliere publiek, zorgt voor een kruisbestuiving.’

Mensen uit de buurt

In STRMBK werden thema’s waarmee regisseur Borremans in aanraking kwam tijdens het uitoefenen van zijn job als politieagent op een andere manier aangekaart. Is dat ook met deze documentaire het geval? ‘Na STRMBK zei onze hoofdacteur Mehdi Hanini dat mensen hem vroeger vaak angstig aankeken of zelfs probeerden te ontlopen, terwijl hij na de film in de frituur werd aangesproken omdat men hem van de film kende. Dat heeft ons aan het denken gezet. Als wijkinspecteur ligt Strombeek mij nauw aan het hart, maar buren kruisen elkaar soms te veel als wildvreemden. Daarom hebben we van bij het begin van Trekvogels de buurt erbij betrokken. We zijn de straat op gegaan, de wijken, de buurthuizen, en de buurtwinkels ingetrokken om mensen hun verhaal te laten doen. Honderden buurtbewoners en sympathisanten hebben de documentaire gesponsord. Ze deden dat omdat er in Strombeek meer samenhorigheid moet komen.’

Met medewerking van Katia De Hertog, Strombekenaar uit een gemengd gezin die vaak optrad als reporter en interviewer, werden in eerste instantie de verhalen van vijftig mensen verzameld. De documentaire focust op drie mensen met een bijzonder levensverhaal. Isella: ‘Lautaro Den Dauw kennen veel kinderen en ouders als de klusjesman van het Atheneum en de lagere scholen, maar ze weten niet dat zijn overgrootouders eigenlijk Belgen waren die tijdens een landbouwcrisis in België vanuit Oudenaarde naar Argentinië zijn geëmigreerd om daar een landbouwkolonie te starten.'

‘Rene Calvin is ook iemand die veel mensen zullen kennen zonder te weten dat hij Braziliaanse roots heeft en uit Kameroen afkomstig is. Na een blessure moest hij zijn basketcarrière inruilen voor een reizend bestaan als professioneel muzikant die onder andere bij Prince speelde. En de Italiaanse dame van 84 is ook super charmant. Expo 58 zit in haar verhaal, de mijnwerkers,… maar ook haar restaurant in Strombeek en haar olijfgaarden in Italië.’

Na de première van de film krijgen de toeschouwers een klein concertje van de Muziekacademie van Grimbergen, die ook de muzikale ondersteuning bij de documentaire verzorgt. Isella: ‘We hebben aan onze drie personages naar een lied gevraagd waaraan ze vaak dachten toen ze hun land verlieten of dat ze associëren met België. De laatstejaarsstudenten van de academie zullen die liedjes spelen tijdens een kort live concert.’

3 EN 4 JUNI ⋅ 20.30
Trekvogels
3-delige documentaire
Grimbergen, CC Strombeek, 02 263 03 43