Op 15 oktober 1932 kwam Hilde Van Sumere in Beersel ter wereld als jongste dochter in een gezin met drie kinderen. Het begon allemaal in mineur, want precies op haar geboortedag overleed haar vader en in haar kinderjaren brak de oorlog uit. Van Sumere zou haar hele leven een inwoonster van Beersel blijven. Koen Van Sumere, haar neef en kunstgalerijhouder met wie ze een uitstekende band had: ‘Haar moeder voedde de twee zonen en de dochter alleen op. Hilde woonde bij haar moeder tot 1971, het jaar waarin haar moeder overleed. Ze bleef altijd vrijgezel en kinderloos. Ik hielp haar bij het opstellen van tentoonstellingen en zo kwam ik in contact met heel wat galerijhouders en kunstenaars, want Hilde had een ruim netwerk in de kunstwereld.’
Inspiratie
Vanaf 1958 studeerde Van Sumere aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel. Daarna werd ze assistente van beeldhouwer-architect Jacques Moeschal. Hij was meteen een inspiratiebron voor haar beeldhouwwerk: het zou eenvoudig en abstract worden. Samen met onder andere Rik Poot maakte Hilde Van Sumere deel uit van de Brabantse Groep. Vanaf 1969 tot 2006 stelde ze jaarlijks meerdere keren tentoon in binnen- en buitenland. In 2005-2006 wijdde het Museum Felix De Boeck in Drogenbos een retrospectieve aan haar. Koen Van Sumere: ‘Eind de jaren 1960 kocht de Bank van Parijs en de Nederlanden een hele tentoonstelling van haar op. Die beelden behoren nu tot de Belfius-collectie. Zo begon ze haar weg te zoeken: volhardend en eigenzinnig, maar tegelijk ook zeer toegankelijk. Vandaag vind je beelden van haar in de wijde wereld. Ze genoot internationaal veel aanzien.’
Constructivisme
Van Sumere werd een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het constructivisme in België. Menselijke figuren hoef je bij haar niet te zoeken. Ze maakte meestal sobere geometrische, abstracte kunstwerken. De cirkel en het vierkant waren haar lievelingsvormen. Koen Van Sumere: ‘Ze maakte enkele minder strakke beelden, maar haar werk is vooral constructivistisch. Haar eerste beelden waren in arduin, hout en plaaster. Daar kwam ook brons bij en toen ze in 1971 een beurs kreeg om naar de marmergroeve van Carrara te gaan, is ze vrij snel begonnen met Carraramarmer. Voor de grote monumentale beelden gebruikte ze ook cortenstaal, roestvrij staal en plexiglas. Ze ging vaak naar Carrara en sprak ook vloeiend Italiaans. Toen ze voelde dat haar einde naderde, ging ze trouwens nog eens naar Italië om afscheid te nemen van de mensen die ze daar kende.’
Italië
Italië werd voor Van Sumere een tweede thuisland. Een tijdlang verdeelde ze haar tijd tussen Beersel en Carrara, waar ze in de marmergroeven werkte. Ze genoot internationale faam, won verschillende prijzen in de kunstwereld, werd in 1995 lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten en werd ereburger van Beersel. Bekende werken van haar vind je op heel wat plekken in de wereld. Koen Van Sumere: ‘Belangrijke werken vind je in de metro van Ossegem, aan het VRT-gebouw in Brussel en op heel wat opvallende en spraakmakende plekken. Op de Olympische Spelen van 2008 kreeg haar monumentale sculptuur Peace permanent een plaats in een park in het centrum van Peking. Haar bekendste werk vind ik de Genesis in Nederland, een reeks van zeven beelden. Haar meest spectaculaire werk is de 14 staties van de kruisweg; veertien beelden die de KU Leuven aankocht. Je kunt ze bewonderen in de kerk van het begijnhof van Leuven.’ Hilde Van Sumere overleed op 13 mei 2013 in Asse en ligt begraven op het kerkhof van Beersel.
