En daar stonden we dan. Na een korte klim door een drukke, smalle straat, bovenaan dat stadje, aan opnieuw een kerk. Zucht, de zoveelste. We raakten de tel kwijt. Portugal is een godvruchtig land. Met, het moet gezegd, veel mooie kerken, waar je de hand Gods voelt en de nodige verkoeling. We slikten de laatste likeurpraline weg - de plaatselijke specialiteit - en hop wij naar binnen in wat wij dachten de laatste kerk voor die dag.

Eenmaal binnen voltrok er zich een mirakel. De Igraje de São Tiago is een geweldige boekhandel. Altaar, kansel en koor vallen prachtig samen met de vele wonderlijke boeken. Ik keek en ik keek en ik keek. Een waar heiligdom. Hier zou ik zelfs te biechten willen gaan.

Maar om te bekomen: eerst een pint op het terras van het eenvoudige café-restaurant 1 De Dezembro, jawel naast een kerk, de Igreja de São Pedro, een beetje buiten het toeristengewoel. Daar overdachten we wat ons was overkomen.

Nadien schommelden we verder door het stadje en ontdekten nog een kruidenier-boekhandel, een restaurant-boekhandel, de Sociedade Vila Literária, het Casa dos Frutos Divinos en de Pastelaria Dom Afonso.

Eenmaal thuisgekomen lees ik dat Obidos sinds 2015 een Unesco City of Literature is, één van de 28 steden in de wereld, waaronder… geen enkele Belgische stad.