‘Ik wil de connectie met mijn hart niet verliezen.’ Dus besloot Esmeralda Raskin haar leven een nieuwe wending te geven. Binnenkort start ze met een eigen project om vrouwen sterker te maken.

‘Alles heeft een ritme’, zegt Jolie Odia Manzanza. ‘Elke levensfase heeft een eigen ritme. Bewegen en leven op dat ritme kan ons helpen om gelukkige mensen te worden.’

Het was de coronacrisis die Eliza Bucuroiu en haar gezin de stap deed zetten om naar België te verhuizen. ‘Wij wilden dicht bij mijn familie in Sint-Pieters-Leeuw zijn.'

Anja Pohler woont meer dan twintig jaar in België. In het begin was het wennen. Vandaag kijkt ze anders naar ons land dan toen ze hier aankwam. ‘Ik ben gaan houden van de Belgische flexibiliteit.’

Tien jaar geleden kwam Jussi Ccoyllo naar België om haar master te halen. Dat was niet evident. Of zoals zij het zelf samenvat: ‘Het was niet makkelijk, maar niet onmogelijk.’

Het is volop kattentijd. Zelfs als je geen kat in huis hebt, merk je dat aan het gezang van loopse katten in je buurt. En aan de noodkreten van dierenasielen die overstelpt geraken met nestjes kittens. Nog steeds, ondanks de wetgeving die stelt dat elke kat gesteriliseerd en gechipt moet zijn.

‘Ik ben fier Vilvoordenaar te zijn’, zegt Meriama Boukhriss met veel overtuiging. Het belet haar niet om evenzeer trots te zijn op haar Marokkaanse wortels. En niet te vergeten, de Javaanse achtergrond van haar man Karim.

Er hangt een vreemde sfeer in de lucht van mijn stamcafé. De vertrouwde gezichten zijn niet te zien, zelfs niet nu de klanten geen masker meer dragen.

Een zonnige toekomst. Dat ziet Patricia Gonçalves Castro als ze vooruitkijkt. Of de grijze wolken uit haar verleden verdwenen zijn? ‘Opstaan leer je het best door af en toe eens te vallen.’

Op 27 februari was het een kwarteeuw geleden dat de sluiting van Renault Vilvoorde werd aangekondigd. Aan het monument ‘Strijd voor Arbeid’, gemeenzaam ‘De vuist van Poot’ genoemd, woonden enkele tientallen oud-strijders van de onzalige autofabriek een bescheiden herdenkingsmoment bij.

Na vele jaren van leegstand begint de winkelstraat in Vilvoorde te herleven. Lokaal initiatief Broeilab heeft hier een belangrijke rol in gespeeld. Vorige maand kreeg Vilvoorde extra budget van de Vlaamse Regering om de verloedering van de winkelstraten tegen te gaan.

Meestal deed ze er het zwijgen toe, de waardin van de stamkroeg. Ze liet de conversatie aan haar gasten. Maar nu moest ze wel.

Ik hou van Holleken. Alleen de naam al. Holleken! Een waarlijk schoon middelnederlands woord.

Ik was veertien toen Ook voor jou uitkwam, dat was in 1975. Ik kocht de LP die Kris De Bruynes grote doorbraak zou betekenen van mijn schamele spaarcenten in De…

Hebt ge dat gezien in de gazet gisteren?’ Ik voelde aan mijn kleine teen dat hij het tegen mij en tegen iedere andere tooggast had, en dat hij de slimmerik wilde uithangen, hoewel hij dat helemaal niet is.

Veertien was Andrej Babenko toen hij besloot zijn vaderland Oekraïne te verlaten. ‘Ik wilde een leven met meer vrijheid, dacht dat eerst in Sint-Petersburg te vinden, maar vond het uiteindelijk tien jaar later in België.’

Ik heb het gehad! Nee, geen corona. Ik heb het wel gehad met de overdaad aan berichtgeving over corona.

Politierechtbank, zitting in strafzaken. Aanwezig: politierechter, procureur des Konings, griffier, advocaten en gedagvaarden.

In 2008 kwam Fatmata Saidankay in België aan. Helemaal ontredderd. Zou zij als alleenstaande, minderjarige en zwangere vrouw erin slagen om het hoofd boven water te houden?

Overdag werkt Gwyneth Igoe als lerares in een internationale school in Tervuren. ’s Avonds maakt ze tijd om te zingen in The Parent’s Choir in Wezembeek-Oppem en om Nederlandse les te volgen in Kraainem. ‘Stilzitten is niet aan mij besteed.’

Herman Van Mileghem uit Meise werd vorige maand door Johan Gielen aangeduid om deketting voort te zetten. Voor Van Mileghem staat alles in het teken van Meise Boven.

Johan Gielen uit Houtem (Vilvoorde) werd in december door Virginie Bauveroy aangeduid om deketting voort te zetten. Hij trekt zich het lot van daklozen aan.

En alweer ben ik hem tegengekomen: Victor Servranckx.

(op de wijze van ‘k zag twee beren hiberneren) LAAT Vertraag. Vertraag. Vertraag je stap. Stap trager dan je hartslag vraagt. Verlangzaam. Verlangzaam. Verlangzaam…

We leven in een tijd waarin heel wat zekerheden in vraag worden gesteld. Dat kan tot verwarring, maar ook tot verwondering leiden. Wat het in ieder geval doet, is ons aanzetten om met een nieuwe blik naar de wereld van vandaag te kijken.