En waarde lezer, hoe is het met de mentale gezondheid?

Het regent als ik dit schrijf. Alweer. En er zijn nog volop acties aan de gang voor de slachtoffers van de overstromingen in Wallonië. Maar bij dit weer denk ik toch het eerst aan mensen die al langer dakloos zijn.

Joris Hintjens begon zijn carrière als freelance journalist. 15 jaar lang maakte hij reportages voor zowat alle tijdschriften, kranten en tv-stations die Vlaanderen rijk is. Voor RandKrant schrijft hij afwisselend met Dirk Volckaerts, Fatima Ualgasi en Tom Serkeyn de column mijngedacht.

Als je een paar jaar in het buitenland gaat wonen, krijg je af en toe weleens last van nostalgie. Meestal gaat het over zintuiglijkheden: de geur van modder in een beekje, het geratel van een oude ophaalbrug, het gewicht van een dienblad met rumpsteak en frietjes in de Resto GB.

Ik heb het ermee gehad! Ik ben het kotsbeu. Echt kotsbeu. Heel die corona toestand. Ik woon op 200 m van het vaccinatiecentrum in Vilvoorde. Op de dag dat ik…

Het café was dicht. Spinrag hing tussen de scharnieren van de voordeur. De waardin had voor de gevel een tafel gezet met een handgeschreven bordje, bengelend aan twee stukskes plakband.

Gisteren ben ik met mijn driejarig dochtertje voor de 89e keer deze week eendjes gaan vissen. Op de kermis van Sint-Denijs, in Vorst. Op de laatste dag, dachten we.

Een tijdje geleden had ik op het internet een discussie over dubbele nationaliteit. Volgens mijn gesprekspartner was het heel simpel: je bent Belg of je bent het niet. En als je hier geboren bent, en je behoudt de nationaliteit van je land van herkomst, dan bewijst dat dat je je niet wil integreren.

Terwijl ik dit schrijf, waart het coronavirus door ons land. Mensen hamsteren voedsel en - god weet waarom - wc-papier. Volledige huisarrest is - voorlopig - niet verplicht, maar niet-essentiële…

Hoewel de winter dit jaar vergeten is onze streken te bezoeken, beginnen de lentekriebels toch langzaamaan op te spelen. En het dromen van een hete zomer.

En alweer ben ik hem tegengekomen: Victor Servranckx.

Tijdens mijn studies Germaanse Filologie leerde ik over de literaire canon. Een officiële canon bestond er toen nog niet. Sinds 2002 bestaat die wel voor de Nederlandstalige literatuur, en in 2015 kwam er eentje vanuit Vlaams perspectief.

De lezers van deze rubriek weten dat ik graag in cafés in de ruime Rand rond Brussel vertoef en daar met veel plezier naar de gesprekken van de stamgasten luister. Deze keer zoek ik het wat verder van huis. Op de terugweg deze zomer bracht ik een bezoekje aan Doornik.

'T Is weer voorbij die mooie zomer. Niet ver weg geweest dit jaar, gewoon een beetje rondgehangen in de Westhoek en Frans-Vlaanderen om uiteindelijk te stranden in Dranouter aan de voet van de Kemmelberg.

Het is, zoals zo vaak, allemaal de schuld van de Romeinen. Met hun lustrumvieringen elke vijf jaar. En van de joden, met hun vijftigjarige jubileumjaren, de Yovel.

Fietsverkeer zit in de lift. In september 2018 telde de provincie Vlaams-­Brabant in de Vlaamse Rand 60% meer fietsers dan in 2014.

'Ik ben tegen het klimaat.’ Niemand had hem iets gevraagd, maar toch, het moest eruit. Het kwam door de krant die hij aan het lezen was. Hij zwaaide met de voorpagina naar de tooghangers om de aandacht te trekken.

Een zaterdag in februari. Ik ben met vrouw en dochter voor een weekendje in Londen. Het is bitter koud, maar aan de strakblauwe hemel staat een welwillend winterzonnetje, het ideale weer voor een fikse wandeling.

Het is merkwaardig. Steeds minder mensen kennen nog écht dialect, maar tegelijk is streektaal nog nooit zo populair geweest.

Rond deze tijd van het jaar schieten ze weer als paddenstoelen uit de grond: de popup winkels. De eindejaarsperiode leent zich natuurlijk zeer goed voor deze trend. Extra winkels en horecagelegenheden zijn welkom op het moment dat we op zoek zijn naar kadootjes.

En, voor de goei gestemd?’ Hij vroeg het meer aan zijn pint dan aan de andere tooghangers.  ‘Ik heb ze niet gevonden op het stemformulier’, zei een ander, zo’n figuur met…

De gepatenteerde knorpot Hugo Camps gaf de kiezer onlangs de ‘incivieke’ raad op 14 oktober thuis te blijven. In een pittige column in De Morgen schreef hij dat de lokale democratie in moreel verval is.

Het is september, en opnieuw zullen in Brussel en de Rand tienduizenden volwassenen enthousiast beginnen aan hun cursus Nederlands voor anderstaligen. Ik heb het altijd een beetje raar gevonden om…

350 euro boete voor voederen zwerfkatten op kerkhof Vilvoorde’. Mijn stad is al op veel manieren in het nieuws gekomen, maar zo? Nee, zo nog niet.

Joris Hintjens was vijftien jaar journalist. Daarna elf jaar ontwikkelaar van windenergieprojecten. Nu bekwaamt hij zich in de digitale cartografie. Voor RandKrant schrijft hij afwisselend met Dirk Volckaerts, Fatima Ualgasi en Tom Serkeyn de column mijngedacht.