In de cucina povera tovert men, oorspronkelijk uit armoede, heerlijke gerechten tevoorschijn met de eenvoudigste, lokale en seizoensgebonden producten. In de arte povera worden kunst en betekenis gecreëerd met pretentieloze materialen zoals lapjes stof of een gloeilamp.

In zijn bouwdrift liet kasteelheer Graaf de Renesse in 1625, aan de voet van de bron die de kasteelvijvers voedt, een barokke kapel bouwen.

Laten we, in aanloop naar de langverwachte heropening van het Kasteel van Gaasbeek op 1 juli, alvast enkele foliekes doen.

Aan de voet van de, voor wielrenners beruchte, Moskesstraat, met zijn steile kasseiklim, ligt een heerlijk stukje natuur met weilanden, knotwilgen en de rivier de Laan die even verder in de Dijle uitmondt. Langs het klaterende water ligt de oude watermolen.

In 1972 ontwierp de befaamde Belgische architect Jacques Dupuis een woning voor het echtpaar Guy Van der Schueren, een kunstminnend ondernemer met een collectie antieke meubels en moderne kunst.

Geen vrede zonder wapens. In vredestijd bereidt men zich voor op oorlog. Mastodonten van bunkers liggen nog steeds als stille, grijze getuigen hiervan in het landschap.

Aan de stadsrand van Vilvoorde, langs de Zenne, groeit een plek. Jonge boompjes, constructies van recupmateriaal, kunstwerken, speeltuigen nestelen zich ongedwongen tussen het beton en de baksteen van oude militaire loodsen.

Zevenentwintig jaar geleden stierf Felix De Boeck (1898-1995), een van de pioniers van de Belgische abstracte kunst, en ook gekend als de boer-schilder.

Een natuurlijk glooiend terrein in een residentiële wijk aan de rand van het Hallerbos, de esthetische gevoeligheid van de bouwheer met vertrouwen in zijn architect en de uitgepuurde, strakke vormgeving van architect A. De Smet-Van Damme.

Sinds 1994 domineert de 300 meter hoge zendmast het omliggende landschap. Daarmee is hij de hoogste betonnen constructie van België, even hoog als de Eiffeltoren.

Een van de grote vierkanthoeves, die nog steeds actief is als landbouwbedrijf, is Hof te Bollebeek. De familie Vanderhasselt woont en werkt hier al sinds 1544. Eerst als pachter, sinds de jaren 60 van vorige eeuw als eigenaar.

Muren in een landschap, ter bescherming, afweer, territoriumafbakening, het blijft een gegeven met gemengde gevoelens. Wanneer ik, op een mistige ochtend, de Viooltjeslaan insla, waan ik me zowaar eensklaps in het vroegere Berlijn.

De afgelopen jaren werd hard gewerkt aan de realisatie van het ambitieuze masterplan voor een nieuwe dorpskern als een hedendaagse, levendige plek voor ontmoeting, wonen en samenleven. Publieke functies worden hier gecombineerd met private woningen.

Een oude, verlaten watertoren kopen en omtoveren tot een nieuwe, dynamische werk- en evenementenplek. Het was een kolfje naar de hand van Tobias Vandenbosch, eigenaar van het bedrijf Conversion works.

Toen deze oude hoeve te koop kwam te staan, grepen de huidige bewoners de kans om hier hun droomhuis te realiseren. Samen met de architecten van Lens°ass vatten ze een gewaagd plan aan met respect voor het bestaande gebouw.

Volgende maand heeft Beersel er een cultuurparel bij. Dan opent het Huis van Herman Teirlinck opnieuw de deuren. ‘Nu de restauratie achter de rug is, wordt dit een nieuw cultureel ijkpunt.

Luc Dasseville was een graag geziene figuur in Beersel. Elegant en flamboyant, auteur van romans en jeugdboeken onder pseudoniemen als Michel Duino en Michel Pagano, stylist en decorateur.

Laten we een zomers uitstapje maken. Naar de kust bijvoorbeeld, maar dan wel die van 8 miljoen jaar geleden. Toen overspoelde de Diestiaanzee geregeld het noorden van België.

Verwondering was mijn deel toen ik op mijn weg in het Pajotse heuvelland even verderop in het veld, in een schitterend zonlicht, een strakke, houten kubus boven de wiegende graanhalmen uit zag steken.

Het grote oorlogsmonument van Imde domineert, als een baken op de Kouter, het weidse landschap. Hier werd op 24 augustus 1914 een tragische strijd gestreden.

Het begon rond 1658 met enkele vrome lieden die in het bos een houten Lieve-Vrouwbeeldje ophingen aan een oude eik en daar tot Maria baden. Op deze plek zouden vanaf dan wonderlijke, onverklaarbare dingen geschieden.

Het Zaventem van voor de industriële revolutie was een kleine industriegemeente, dankzij de Woluwerivier.

Wanneer een creatieve, ondernemende geest vaststaat in de file op de Brusselse Ring kan dit het begin zijn van een mooi verhaal.

Met zijn robuuste, afgeschilferde gevel, traliewerk voor de ramen en gesculpteerde metalen voordeur ziet de Villa Limpens er langs de drukke Brusselse Steenweg niet bepaald uitnodigend of vriendelijk uit. Zodra je echter de voordeur achter je dichttrekt, betreed je een andere wereld.

Met schilderijen van sculpturen van zijn zoon Thierry en verrassende ruimtes van licht met uitzicht is de woning van architect en dichter Albert Bontridder een intiem, artistiek nest.