01 nov '16

50° 56’ 0” N - 4° 22’ 16” E

3435
door Nathalie Dirix
‘Mijn lievelingsplek in de Rand?’ Johan Goossens twijfelt geen seconde: ‘de abdijkerk van Grimbergen’. Het is de plaats die hij meerdere keren per dag opzoekt om er tot rust te komen en daarna weer onze hectische wereld binnen te stappen.

Johan Goossens is beter gekend als pater Johan. Sinds 1988 leeft hij als Norbertijn in de abdij van Grimbergen. Een plek waar lang geleden het eerste Grimbergenbier werd gebrouwen en waar nog steeds twaalf Norbertijnse broeders in harmonie samenleven.

OASE VAN RUST

De abdijkerk van Grimbergen mag er dan al acht eeuwen staan en een bepaalde monumentale waarde hebben, voor Johan Goossens is het in de eerste plaats een plek waar hij thuiskomt. ‘Hoewel we in tijden leven waarin geloof op het eerste zicht op de achtergrond is verschoven, zien we toch dat onze kerk nog steeds voor veel mensen een plek is waar ze graag halt houden. Meer dan ooit hebben mensen nood om tot rust te komen. Hier komen ze de stilte opzoeken, hun kopzorgen even on hold zetten.’

Waarom doen ze dit in de abdijkerk? Is de stilte van de natuur geen volwaardig alternatief om de knop om te draaien? ‘Natuurlijk. Zelf kan ik ook genieten van de schoonheid van de natuur, maar deze plek heeft nog een extra dimensie. Hier hebben zovele mensen belangrijke scharniermomenten in hun leven beleefd. Hier kwamen ze samen om een geboorte te vieren, hun liefde voor de andere te vereeuwigen, hun verdriet te delen en hun geloof in de verrijzenis uit te spreken. Deze voorgeschiedenis geeft deze kerk een ziel en precies daarom is het een plek die het dagelijkse overstijgt. Die verbondenheid met het verleden vind ik bijzonder. Het is belangrijk ons verleden niet te vergeten. Het helpt ons te begrijpen wie we zijn.’

MODERNE KUNST

Achteraan de kerk bevindt zich de weekkapel. Hier komen de medebroeders van Johan gedurende de week drie keer per dag samen om te bidden en één keer om eucharistie te vieren. Het lijkt een hele opgave. ‘De momenten die we hier in de kapel samen beleven, zijn zeer waardevol. Ik kom er tot rust. Als priester en burger van de 21e eeuw weet ook ik wat stress met je kan doen. Momenten van rust zijn essentieel om mijn batterijen op te laden zodat ik er fysisch en geestelijk weer tegenaan kan. In onze kapel kan ik de waan van de dag achter mij laten en dichter bij mezelf en God komen.'

'Sommige mensen komen misschien tot een gelijkaardig gevoel door te vissen, wandelen, zingen of schilderen. God vind je heus niet alleen in de kerk. Ik ben ervan overtuigd dat je hem overal kan vinden, tenminste als je hem toelaat. Kunst kan je daarbij helpen. Kunst heeft ook iets wat het aardse overstijgt en in de buurt van het mysterie komt. Kijk maar naar het moderne kunstwerk A tiger can not change his stripes van Athina Ioannou dat in onze kerk hangt. Vanuit de koepel zie je allemaal gele vlaggetjes die als het ware naar beneden dalen. Fascinerend, toch?