01 nov '16

Een dorp moet zich profileren

2922
door Jens De Smet
Johan Vanherberghen uit Terlanen werd vorige maand door Lies Vandenbroucke aangeduid om deketting voort te zetten.

Ooit stond de in Tienen opgegroeid Johan Vanherberghen aan de wieg van Suikerrock. ‘Bijna drie decennia geleden ruilde ik het Haspengouw in voor de Rand. Tijdens mijn studietijd in Leuven ontmoette ik mijn vrouw; ze is afkomstig uit Jezus-Eik. We hebben een van de rustigste plekken in de Rand opgezocht: Terlanen.’

En daar is Johan een bekende naam. ‘Ik ben een duivel-doet-al, en hecht veel belang aan het sociale weefsel in een dorp. Ik ben onder meer lid van de dorpsraad en de fanfare en probeer op mijn manier bij te dragen om het dorp bij elkaar te brengen. Dat is niet altijd makkelijk, mensen zijn nog moeilijk buiten te krijgen. Maar een tijdje geleden hebben we ons vernieuwde kerkplein ingehuldigd. Het was leuk dat er mensen waren die we nog niet eerder hadden gezien.’

VAKANTIEDECOR

‘De autochtone bevolking hoort het misschien niet zo graag, maar de gemeenschap hier leeft voornamelijk bij gratie van de inwijkelingen. Ik woonde lange tijd in wat je noemt een slaapwijk. Nu er heel wat jonge gezinnen de huizen bewonen, is er opnieuw leven. En dat merk je in het dorp. Het is zoveel leuker als je naar de herberg gaat en weet dat er iemand is die je kent, dan dat je je de hele tijd moet afvragen of er iemand zal zijn die je kent. Als levendige buurt profileer je je kleine dorp bovendien ook in Overijse en de ruime Rand.’

Vanherberghen is zelf een inwijkeling. Wat was zijn eerste indruk van de Rand? ‘Mijn eerste indruk was dat de mensen hier aardig en gastvrij zijn. En dat we eigenlijk rotverwend zijn, en dat misschien niet genoeg beseffen. Natuur bijvoorbeeld. De eerste keren dat ik hier rondreed, waande ik mij in een vakantiedecor ergens in het Zuiden van Europa. En dat geldt voor de hele Rand. Ten noorden, oosten, zuiden of ten westen van Brussel, overal ziet de Rand er anders uit, maar overal heeft het wel zijn eigenheid en schoonheid grotendeels bewaard.’

INSPIRATIE OM TE KOKEN

Een ander pluspunt voor Vanherberghen: gastronomie. ‘Ik heb een verleden in de informatica en de grafische sector, maar sinds enkele jaren heb ik met mijn vrouw een onderneming die op bestelling alle ingrediënten voor lekkere maaltijden aan huis brengt. Je krijgt er het menu bij, enkel het koken moet je zelf doen. Van drukke tweeverdieners tot jongeren die willen leren koken of mensen die minder mobiel zijn, de klanten zijn heel uiteenlopend. In de Rand kan je ontzettend veel inspiratie opdoen voor lekkere gerechten. Onze regio is gezegend met heel wat lekkere ingrediënten.’

Bovendien heeft de Rand volgens Vanherberghen enkele voordelen die andere regio’s niet hebben. ‘Het ruime aanbod aan cultuur is een troef. En de vele culturen die hier samenwonen. De Rand heeft baat bij die multiculturaliteit.’ En wat met de nabijheid van Brussel? ‘Zeker een voordeel, moesten we er sneller geraken. Ik woon ietsje afgelegen, maar nog altijd op een boogscheut van Leuven en Brussel. Toch valt het vaak tegen om naar die steden te rijden. En weet je wat me nog opvalt de laatste tijd? De vliegtuigen die hier over de oostrand vliegen. Niet dat ze echt storen, maar je ziet en hoort ze wel iedere keer.’