01 mrt '15

Zijn versus doen

13058
door Nathalie Dirix
Trinh Dang was achttien toen ze met een studiebeurs naar Londen trok om economie te studeren. Vandaag leeft ze met haar Belgische echtgenoot Filip en hun twee kinderen in Meise. Westerse efficiëntie en oosterse filosofie houden elkaar in evenwicht.

‘Jullie hebben zo’n rijke cultuur. Ik vind het dan ook belangrijk dat ik Nederlands leer. Het is alleen door de Nederlandse taal te spreken dat ik jullie cultuur nog beter kan begrijpen. Maar eerlijk, het is een moeilijke taal’, zegt de Spaanse Ana Llamazares. Ze komt uit Asturië en woont in Sterrebeek. (RK, feb 2015)

Trinh Dang (foto) zoekt de innerlijke rust op om het hoofd te bieden aan onze stressvolle wereld. ‘De Buddha in jezelf’ ontdekken, noemt ze het. ‘Het heeft alles te maken met meester te worden over je gedachten. Je bewust worden dat je bent wat je denkt.’ Dang komt uit Vietnam en woont in Meise. (RK, maa 2015)

Opnieuw twee mensen van buitenlandse origine die in onze reeks Gemengde Gevoelens uitleggen hoe ze hun plaats zoeken in onze regio, die nadenken van waar ze komen en waar ze zijn.

Sinds de start van RandKrant in maart 1997 staat er in Gemengde Gevoelens op de laatste bladzijde een interview met mensen ‘uit den vreemde’; nu al 204 edities, meer dan zestig verschillende nationaliteiten ondertussen, ieder met zijn of haar verhaal. En reken maar: de gevoelens zijn gemengd.

Ze zijn kritisch. Schetsen een beeld van België dat wij niet altijd kennen. Houden ons een spiegel voor. Dikwijls kijken ze vreemd op van onze gebruiken, maar de meesten voelen zich hier toch snel thuis; ze vinden de Rand een aangename regio.

Het is opvallend hoeveel mensen uit zichzelf vinden dat ze de taal van de regio moeten kennen. Ook opvallend is dat het dikwijls om nieuwsgierige, geëngageerde mensen gaat die actief zijn in hun lokale gemeenschap.

Hier en daar duikt er een glimp heimwee op of een nare ervaring, of dat lastige gevoel tussen twee culturen te vallen, maar het zijn stuk voor stuk verfrissende, warme verhalen die ons hoofd vrij houden van al dat gif dat je soms te horen krijgt over ‘de vreemde’.