22 feb '20

Dood, macht en
hypocrisie

2875
door Lene Van Langenhove
Na het fel gesmaakte stuk Risjaar Drei wilden Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal van Olympique Dramatique opnieuw iets maken met een grote ploeg acteurs. Hun oog viel op de bij ons vrij onbekende klassieker 'Angels in America'.

Het regisseursduo ziet het verhaal van Tony Kushner, dat voor het eerst werd opgevoerd in 1991, als een ode aan het menselijke vermogen om zich aan te passen en te overleven. En ook als een ode aan de liefde die ons kracht en troost brengt. Angels in America speelt zich af in het Amerika van de conservatieve Ronald Reagan. Het is de tijd dat aids aan een moordtempo slachtoffers maakt, vooral in de gay community. Voor de conservatieven hét bewijs dat de vrije liefde nergens goed voor is. Kushner levert naast pittige dialogen en intieme gesprekken over angst voor de dood ook straffe scènes over macht en hypocrisie.

Die scènes weten Dewispelaere, Van Opstal en de cast volledig naar hun hand te zetten. De acteurs zijn perfect gecast: Peter Van den Begin als de Trumpiaanse homohater Cohn, de zwarte danser Darryl E. Woods als dragqueen en Evelien Bosmans als een in latex gehulde engel die sexy slam poetry brengt. Er staan maar liefst acht acteurs op de scène, die zo’n twintig rollen voor zich nemen. Oorspronkelijk duurt het stuk meer dan zeven uur, maar de mannen van Olympique Dramatique zijn erin geslaagd dit terug te brengen naar vier uur. Scènes die al te specifiek naar het New York van de jaren 1980 verwijzen werden geschrapt, wat het stuk tijdlozer maakt. De vertaling is stevig vervlaamst en er zijn zelfs samenzangmomenten. Inderdaad, bigger than life!

En dan hebben we het nog niet gehad over de scenografie van Stef Stessel. De catwalk in de vorm van een kruis loopt van achteraan de scène tot het einde van de parterre. Soms spelen de acteurs op slechts een meter van het publiek. Intieme momenten worden afgewisseld met grootse beelden. Angels in America gaat over veel. Over zingeving, lijden, rechtse politiek en het verzet van een generatie. ‘Anno 2019 kun je Angels in America lezen als een vicieuze cirkel’, vertelt Van Opstal in een interview met De Standaard. ‘Alles is de hele tijd in beweging, maar niets verandert ooit echt. Dat met Reagan een filmacteur president kon worden van de VS, leek toen een hallucinante klucht. Het slot van het stuk, in 1990, straalt dit ook uit: hopelijk zijn we daaraan voorbij. Maar kijk nu. De situatie in de VS lijkt op beangstigend veel vlakken op de jaren 80.’

Ondanks de beladen thematiek is het een lichte, uitgepuurde voorstelling geworden. Zal dit stuk, dat al 30 jaar over de hele wereld wordt gespeeld maar nu pas voor het eerst in Vlaanderen te zien is, worden opgenomen in het lijstje met hedendaagse klassiekers? Ga en oordeel zelf.

ZA · 22 FEB · 19.00
Angels in America
Toneelhuis/ Olympique Dramatique
Zaventem, CC De Factorij, 02 307 72 72