01 dec '18

50° 46' N
4° 28' E

2801
door Nathalie Dirix
Het Jan van Ruusbroecpark in Hoeilaart is voor Julie Vanstallen veel meer dan een park. Het is een plaats vol herinneringen. Een soort ankerpunt in haar leven waar ze altijd blijft naar terugkeren.

Het Jan van Ruusbroecpark ligt in het centrum van Hoeilaart. Het werd genoemd naar de mysticus-schrijver die in de 14e eeuw met een paar andere geestelijken een teruggetrokken leven leidde in het Zoniënwoud. Ook toen nodigde de natuur al uit om tot rust te komen.

EEN COLLECTIE HERINNERINGEN

Als Vanstallen over het park praat, komt er een stroom van herinneringen op gang. ‘Het park had al tijdens mijn jeugd een belangrijke betekenis. Het Druivenfestival, de Meifeesten,… ik heb het er allemaal beleefd. Op zondag speelden we er vaak met de Chiro. Ik herinner me nog levendig hoe mijn hoofdleider me een tiental jaren geleden in de vijver duwde. Ik was kletsnat, had geen reservekleren mee en het was begin november. Toen heb ik letterlijk mijn ‘doop’ in de jeugdbeweging gekregen.’ 

Wanneer ze moeder werd, kreeg de vijver nog een andere betekenis. ‘Met onze pasgeboren tweeling ben ik veel in het park gaan wandelen. In de hete zomermaanden zocht ik afkoeling bij de vijver. Op een bankje kon ik rustig borstvoeding geven. Een moment uit die periode dat me altijd zal bijblijven, is wanneer mijn echtgenoot en ik hand in hand door het park liepen, elk met een baby in een draagdoek. Superschattig.’ Vandaag is de speeltuin van het park een echte trekpleister voor de kinderen. ‘Lena (5 jaar), Elise (5 jaar) en Rémi (3 jaar) vinden het zalig om er zich uit te leven. In het park hebben ze trouwens ook leren fietsen. En onlangs zijn we er nog kastanjes gaan rapen.’

EEN PLEK MET TOEKOMSTMUZIEK

Vanstallen houdt meerdere keren per week halt in het park. Om er te spelen met de kinderen, te wandelen of om er met andere jonge ouders een babbeltje te slaan. ‘De laatste tijd kan ik de rustmomenten in het park ten zeerste waarderen. Terwijl de kinderen in de speeltuin plezier beleven, zit ik kalmpjes op een bank naar hen kijken. De rust die ik dan voel, is goud waard. Ik stel vast dat het een ander gevoel is dan wanneer ik tijdens mijn jeugd in het park rondhing en er soms de gekste dingen deed. Zoals met de Chiroleiding honderden paaseieren verstoppen voor de grote paaseierenraap. We konden daar helemaal in opgaan.’ 

‘Hier heb ik met een vriendin mijn eerste joggingpasjes gezet. Vandaag heb ik vaak niet voldoende tijd om te joggen. Jammer, want ik hou ervan om al lopend mijn hoofd leeg te maken en tot rust te komen. Ik hoop dat ik binnen een vijftal jaren opnieuw de tijd vind om met mijn kinderen te gaan lopen. En wie weet, kan ik dat binnen twintig jaar wel met mijn kleinkinderen doen.’