03 dec '16

Zachtjes sterven

2771
door tine maenhout
‘Euthanasie is geen kattenpis’, vinden de zussen Barbara en Stefanie Claes van het gelegenheidscollectief Lucinda Ra. En toch maken ze er een voorstelling over. Want ze kregen de afgelopen jaren met euthanasie te maken in hun nabije familie en dat heeft hen geraakt.

Toch willen ze de voorstelling niet over zichzelf laten gaan, maar over ons allemaal. Want euthanasie, vinden ze, hoort bij het leven. En dus keerden Barbara en Stefanie de afgelopen twee jaar het thema zorgvuldig binnenstebuiten aan de hand van gesprekken en ontmoetingen met experts, dichters, kinderen, bejaarden, theatermakers en muzikanten. Ze gingen naar instellingen en spraken met professor Wim Distelmans, die mede aan de basis ligt van de euthanasiewet van 2002. Zo groeide hun voorstelling laag voor laag, langzaam maar zeker ‘als een grote stapel’ tot een geheel dat je niet echt een biografie kan noemen, ook geen pleidooi voor of tegen, maar een stuk vol verbeelding over hoe de dood eruit ziet als ze van theater is.

POËZIE, EEN SPUIT EN DADA

De Oude Man en het kind Mimi Schmidt zijn de hoofdpersonages. Ze hebben beide last van vogels. Alle twee zijn ze ziek maar anders. De ene zichtbaar. De andere eerder onzichtbaar. Tegenover de fysieke aftakeling door ouderdom en het ongeneeslijke lijden, staat een personage dat jonger is en psychisch lijdt. Op de scène ontmoeten ze elkaar en besluiten om samen te zingen. Zo zoeken ze samen met het publiek op een kleurrijke, muzikale, beeldende en dansende wijze het gekke moment van stilvallen op. Iets wat hun dood ten slotte zal zijn: Poëzie, een spuit en DaDa.

Een heftig proces, maar ook heel wonderlijk. En daarom kiezen Barbara en Stefanie voor beeldende en muzikale effecten om het noodgedwongen kiezen voor een levenseinde te verbeelden. In de vorm van liedjes waarin rijmen over elkaar buitelen, een animatiefilm, live muziek, levensgrote poppen en poëtische en filosofische benaderingen worden de psychische en spirituele kanten van euthanasie in scene gezet. Want daar komt het volgens de makers op neer: wat gaat er om in de geest van een mens die in een uiterste nood van alles en iedereen voor altijd afscheid neemt? Om hierop een ultiem antwoord te bieden krijgt Derwisj-danser Osman Çatik bij wijze van spreken het laatste woord van de voorstelling in een rituele dans die bevrijdend werkt vanuit een mystieke diepgang die in elke mens aanwezig is.

AANDACHT,   AANDACHT

En zo wordt het moeilijke thema euthanasie op een magische manier in beeld gebracht voor iedereen. Stefanie en Barbara willen hun voorstelling tonen aan geïnteresseerden, muziekliefhebbers, kinderen, dokters, verplegers, experten, bakkers en bejaarden. Ze willen dit brandend actueel gespreksthema ook warm houden in medische en justitiële kringen. Want waardig sterven, is volgens hen niet alleen een recht, maar ook simpelweg de logische verwachting van iedere sterveling en daarom een bestendig aandachtspunt voor ons allemaal. • tine maenhout

 

ZA • 3 DEC • 20.30
Euthanasie met Barbara en Stefanie
Lucinda Ra/ De Werf
Grimbergen, CC Strombeek, 02 263 03 43