01 mrt '19

Zachte ooievaarsbek

2161
door Herman Dierickx
Het was me wel het jaartje, 2018. Heet, gortdroog, verrassend. Een bevestiging van de voorspelde klimaattrends. Verrassend? Ja, om vele redenen, onder meer omdat er op het terrein één duidelijke winnaar uitsprong die het overal fantastisch goed heeft gedaan.

Een wielrenner? Voetballer? Iemand van de hockeyploeg? Nee hoor. De zachte ooievaarsbek. Dit klein plantje heeft zich afgelopen jaar werkelijk overal gevestigd. Je houdt het niet voor mogelijk. Het is een soort bodembedekker die je op veel soorten grond terugvindt. Hij groeit in wegbermen, graslanden en gazons, op aangevoerde grond of opgespoten terreinen, langs de spoorweg,... Je noemt het, hij staat er, maar is verder onschuldig, want geen exoot en niet invasief. 

De nieuwe groeiplaatsen zijn spectaculair toegenomen. Dat is goed nieuws voor het bruinblauwtje, een kleine dagvlinder die zich nu gestaag uitbreidt dankzij de vermeerdering van zijn waardplant. Het plantje doorstaat zowel droge als nattere perioden en valt op door de talloze ronde blaadjes die zich over de bodem verspreiden. De piepkleine, roze bloempjes verschijnen omstreeks mei en zingen het uit tot ongeveer september, maar uitbundig kan je de bloei zeker niet noemen.

Enkele tientallen jaren geleden was zachte ooievaarsbek ook al aanwezig, maar nu is het dak er helemaal af en kan je er niet meer naast kijken. Wetenschappers denken dat de klimaatopwarming er voor iets tussen zit. Hoe dan ook is het de moeite om het kleinood van dichtbij te bekijken. Het zit zo mooi in elkaar en de bloempjes zelf zijn een wonder van fijne techniek en elegantie.