April is de beste maand van het jaar om waterplanten in de poel of vijver te brengen. Ze zijn nu het vlotst verkrijgbaar in de handel. En als je ze meteen te water laat in geschikte wilgentenen of gegalvaniseerde korven is de kans groot dat ze mooi aanslaan.

Voor velen is het een klassieker: de lente-opkuis in de tuin. Het is de gewoonste zaak van de wereld. Maar is het nodig? Antwoord: nee, het is niet nodig. Waarom zijn we er dan zo door gebiologeerd?

De Wolfsputten in Dilbeek zijn bij natuurliefhebbers en wandelaars al vele jaren een begrip. Dit Natura 2000-gebied, in de schaduw van de Westrand, bevat een diversiteit aan soorten en biotopen die in de Rand en ver daarbuiten zijn gelijke niet kent.

Het Natura 2000-netwerk van de Europese Unie. Veel niet-Europese wetenschappers benijden het ons. Je zou deze gebieden de kroonjuwelen van de Europese natuur kunnen noemen. Maar: moeten die kroonjuwelen niet stilaan wat opgeblonken worden? Te beginnen in de Rand.

Het voorbije jaar staat in de top drie van natste ooit. Als je eindigt in de buurt van duizend millimeter op één jaar kan je dat verwachten. De meteorologen ontdekken al langer een patroon: nattere winters en drogere zomers staan ons te wachten als de klimaatvoorspellingen verder uitkomen. Het is toch wat.

Half september was zonder meer memorabel. De vierde, totaal herziene druk van het boek Flora van België zag het daglicht in de Nationale Plantentuin van Meise. Bijna duizend bladzijden om onze flora te determineren. Een huzarenstuk.

Onlangs was ik bij Landwijzer stagebegeleider van een jongeman die boordevol ambitie zit. Hij doet zijn tweede stagejaar en studeert eind dit jaar af. De studenten leren de knepen van het biologisch boeren in al zijn facetten. Deze sessie ging vooral over watergebruik in de moestuin.

Het Europees natuurherstelplan is na veel gelobby ten allen kanten met een krappe meerderheid principieel goedgekeurd door het Europees Parlement. Het is een zoveelste call to action.