Hoe dat dan moet, alcohol drinken op een plek waar je niet bent, is me niet meteen duidelijk, maar zeker is zeker. Ook de slager nabij kan rekenen op verhoogd politietoezicht. De openbare orde wordt gehandhaafd met stickers en borden. Het is veiligheid in teken van ons aller welzijn, voor de rust van de omwonenden van het park, mogelijk gemaakt dankzij de inzet van de lokale overheid aan wie we het beheer van ons gedeelde ruimte hebben uitbesteed. Hoog vanuit het gemeentehuis van Dilbeek kijkt die neer over de vijver en het park.

Te druk of te kalm?

Minzaam maar met aandacht neerkijken, dat deed baron de Viron vast ook al toen het gemeentehuis nog gewoon zijn kasteel was. Maar wat wil de gemeente precies onder controle houden? Overlast? De stad die slinks het dorp binnensluipt en haar drukte met zich meedraagt? Of een generatieverschil? Te druk voor de ene is Dilbeek, want op de rand van de stad. Te kalm voor de andere - jongeren op zoek naar prikkels buiten zichzelf. Of precies goed voor wie hier bedoeld neerstreek? Zo leeft Dilbeek in een tussengebied en leidt de gemeente de onduidelijkheid in banen.

Naar de Action of de frituur?

Dilbeek werd Vlaanderen en niet Brussel, nog platteland en net geen stad hield ze haar Vlaamse wortels stevig in handen. Al wie hier in de jaren 60 opgroeide, weet dat nog goed. Zij herinneren met blijvende fierheid wat zelfbewuste vastberadenheid hen opleverde. Wie heeft de sleutels van de gemeente vandaag in handen? Tijdens Randatlas tekenden we kaarten met kinderen uit de Dilbeekse scholen. Waar komen ze vandaan en waar gaan ze naartoe? Sommige twijfelen tussen mama en papa, gescheiden van tafel en bed. Anderen twijfelen tussen school, vakantie in Spanje of familiebezoek in Kosovo. Mensen komen hier toe in het groen of zijn op doorreis, hun kinderen ook. Ze kennen nuttige wegen hier, naar de Action of de frituur, maar vooral naar vrienden, grootouders en buren. Divers van afkomst tekenen ze hun kleine grote wereld op de kaarten uit. Ze tekenen echte plekken, of gedroomde, duiden plekken aan waar ze thuis zijn, of waar ze gevolgd werden door vreemde mannen of zelfs huizen waar gemoord werd. Tussen werkelijkheid en fantasie vertellen ze elkaar over wie ze zijn. Bestaan er al bordjes ‘verboden voor enge mannen’, of ‘niet betreden, moordenaarshuis’ of ‘stop, beste frituur van het dorp’? Van wie is de openbare ruimte echt? Van de inwoners die ze wonnen, van de jonge die ze nog moeten veroveren, zelfbewust en vastberaden, of van de besturende overheid daartussen? Op verbeeldde kaarten is de openbare ruimte democratischer dan in het echt. Op het eiland in het park onder de Alenatoren veilig afgespannen met rood-wit lint gaven de kinderen hun kaarten in verzekerde bewaring. Tot ze groot zijn.

Deze zomer trekt Randatlas verder: van 31 mei tot 4 juni in Sint-Genesius-Rode, de weekends van 21 en 28 juli in Pepingen, en 30 augustus en 3 september in Negenmanneke (Sint-Pieters-Leeuw). Meer info vind je op www.randatlas.be.