01 mrt '19

Ervan bewust zijn
wie je bent 

5017
door David Bitoune
Eva De Baerdemaeker uit Wemmel werd vorige maand door Joris Tiebout aangeduid om deketting voort te zetten.

De Baerdemaeker is de bezielster van Cultureghem, een vzw die socio-culturele projecten uitwerkt op de site van slachthuis Abattoir in Anderlecht. Om naast de commerciële activiteiten ook een kwaliteitsvolle invulling te geven aan de publieke ruimte, en zo de buurtbewoners een eigen plek te geven. Maar evengoed brainstormen met instanties buiten de eigen landsgrenzen. ‘Een van de basiswaarden van Cultureghem is delen’, legt ze uit. ‘Wat we ontwikkelen, willen we delen, op voorwaarde dat er iets constructief mee wordt gedaan en het de gemeenschap vooruithelpt. Gezond eten toegankelijk maken voor iedereen bijvoorbeeld. Dat trachten we te bereiken door op een informele manier, via mobiele keukens en lange tafels, jong en oud te verenigen. Zo evolueerde deze plek ook tot een veilige speelplek voor kinderen. Of een ruimte voor kookworkshops met onverkochte groenten en fruit van de markt, die anders in de vuilbak belanden.’ 

‘Ooit wil ik hier nog meer schoonheid toegankelijk maken, liefst met een artistieke invulling. Een soort openlucht museum voor iedereen, zeg maar. We trachten daarbij de realiteit, dé troef van Brussel, uit te spelen. Sommigen gebruiken nog steeds de term diversiteit om deze realiteit te omschrijven.’

MENSEN SAMENBRENGEN

In een vorig leven stond ze voor de klas in het Jan-van-Ruusbroeckollege in Laken. ‘Lesgeven is een van de mooiste dingen die ik heb mogen doen. Maar op een bepaald moment was het op. Ik heb daarna nog een detacheringsopdracht volbracht op het ministerie van Onderwijs, in de cultuurcel. Heel verrijkend. Tot op het juiste moment, de juiste mensen en het juiste verhaal van Abattoir op me afkwamen.’ 

De Baerdemaeker groeide op in Affligem, liep school in Dilbeek en vervolgde haar hogere studies in Brussel waar ze bleef ‘plakken’. Dat ze tien jaar terug met haar gezin in de Rand belandde, ‘op 400 meter buiten de geografische grenzen van de stad’, was eerder toevallig, maar daar heeft ze nog geen seconde spijt van.

‘Ik woon hier graag. Wat Wemmel zo mooi maakt, zijn de lokale initiatieven die mensen samenbrengen, los van de politieke en taalkwesties. Bijvoorbeeld Warm Wemmel, dat via positieve acties van Wemmel een warme gemeente wil maken. De kinderen kunnen per fiets naar de muziekacademie of activiteiten meepikken in gemeenschapscentrum de Zandloper. De basisschool en bibliotheek liggen om de hoek. Heel praktisch en fijn.’

SLIM MET RUIMTE OMGAAN

‘De Rand is een vreemde term’, oordeelt ze. ‘Laken, Jette: ik zie weinig verschil met Wemmel. Vaak heb ik het gevoel dat ik in Brussel woon. We kunnen van hieruit mee genieten van wat er in ‘de stad’ leeft, over hoe er wordt nagedacht over samenleven, stadsontwikkeling, het groenbehoud. Verstedelijking is ook een manier om innovatief te denken en slimmer met ruimte om te gaan. We hebben overigens geen andere optie. Wat mobiliteit betreft: het is onverstandig dat de recent aangelegde tramlijn aan de grens met Jette niet werd doorgetrokken tot het marktplein van Wemmel. Dat schept meer mogelijkheden. Vooruitdenken is de boodschap.’ 

‘Je ervan bewust zijn wie je bent, vind ik belangrijk. Het schept onrechtstreeks een realistische kijk op het leven. En vermijden om anderen iets aan te doen wat je zelf niet wil dat jou wordt aangedaan. Die boodschap geef ik ook aan mijn twee dochters mee. En dat ze naast de anderen leven, schouder aan schouder. Niet erboven of eronder.’