01 dec '15

Bijzondere verhalen

8004
door Ines Minten
Twee jaar werkte fotografe Lieve Blancquaert aan Wedding Day, de opvolger van het succesvolle Birth Day. Ze reisde de wereld rond op zoek naar verhalen en naar het antwoord op haar ultieme vraag: wat betekent trouwen op al die verschillende plekken?

De televisiereeks van Wedding Day loopt momenteel op Eén. Het gelijknamige boek ligt in de handel. Van januari tot maart trekt Blancquaert langs verscheidene culturele centra. ‘Daar heb ik de kans om mijn persoonlijke kijk op de reportages te geven’, zegt ze.

‘In het boek en de tv-reeks blijf ik zoveel mogelijk de neutrale toeschouwer. In een theaterzaal hoeft dat niet. Ik vertel wat ik gevoeld heb bij de reportages en geef er mijn mening over. Ik toon ook beelden die ik zelf belangrijk vind, maar die om de een of andere reden toch niet in de televisiereeks pasten.’

INTRIEST

Elk verhaal dat ze hoorde en elke persoon die ze ontmoette, was op zijn eigen manier bijzonder. Er zijn dan ook veel mensen en dingen die de fotografe zullen bijblijven. Als er eentje uitspringt, dan zal het toch het Nepalese meisje Punam zijn. Ze wist niet precies hoe oud ze was, ze vermoedde ongeveer 15. Ze zou trouwen met een jongen van wie ze evenmin de leeftijd kende.

‘Hij zag er nog jonger uit dan zij. Punam wou echt niet trouwen. Ze voelde zich er niet klaar voor, maar ze had geen keuze. Haar ouders waren gestorven en in het huis van haar tante was geen plaats meer voor haar. Het was een intriest verhaal.’

De twee jonge mensen hadden elkaar nooit eerder ontmoet. Punam had enkel een foto'tje van haar aanstaande echtgenoot. ‘Dat moet je je even inbeelden: je gaat trouwen met iemand van wie je nauwelijks weet hoe hij eruitziet, laat staan hoe hij spreekt en denkt. Het is een akelige gedachte, die voor ontzettend veel mensen realiteit is.’

De Nepalese kindhuwelijken waren voor Blancquaert een frappant fenomeen om bij te wonen. ‘Ik merkte dat die jongeren vaak totaal niet beseften wat hen te wachten staat. De meisjes wisten bijvoorbeeld niet hoe ze zwanger zouden worden.’ Als westerse, vrijgevochten vrouw kom je boordevol vooroordelen in zo’n situatie terecht, legt Blancquaert uit.

'Een goed verhaal kun je op de meest onverwachte plaatsen vinden.'

Maar snel moest ze vaststellen dat je het niet redt met een opgeheven vinger. ‘Het zit zoveel complexer in elkaar dan je vermoedt. Die mensen zitten vast in hun tradities, in hun onwetendheid ook. Er heerst in de regio enorm veel analfabetisme en armoede. Je kunt dat allemaal niet oplossen in een vingerknip. Ik voelde me er totaal machteloos bij.’

PURE  ESSENTIE

Blancquaert vertelt ook over Zaatari, een bomvol vluchtelingenkamp in Jordanië, op de grens met Syrië. Gemiddeld vinden er twee huwelijken per dag plaats. ‘In zo’n kamp staat de reden om te trouwen scherpgesteld. De mensen hebben er niets meer. Ze zijn hun thuis, hun geschiedenis, hun toekomst, soms hun hele familie kwijt.'

'Elke mens heeft een reden nodig om te blijven bestaan. Trouwen en kinderen krijgen, is dan vaak de enige manier om te kunnen doorgaan met het leven. Dat heeft me ontroerd. Het huwelijk werd in Zaatari tot zijn pure essentie herleid. Voor veel mensen, vooral meisjes, betekende het ook echt overleven en veilig zijn. Er is niets gevaarlijker dan als meisje in je eentje in zo’n vluchtelingenstroom onderweg te zijn. Je wordt zo kwetsbaar voor mensenhandel en dergelijke. Het huwelijk wordt zo al snel de veiligste optie.’

MICROSCOOP OP EEN CULTUUR

Zomin als Birth Day een project over bevallingen en blozende baby’s was, is Wedding Day er eentje over trouwfeesten en witte jurken. ‘Ik gebruik die bepalende momenten in een leven om een andere cultuur in te stappen, er een microscoop op te leggen en te ontdekken wat er allemaal leeft.'

'Om dat te doen, kijk je natuurlijk veel breder dan alleen dat ene koppel. De trouwers weten nog niet wat de toekomst zal brengen en daarom waren ze dikwijls niet de hoofdpersonen in mijn verhalen. Het kon de oma van de bruidegom zijn, de matchmaker, de wedding planner, …'

'Een goed verhaal kun je op de meest onverwachte plaatsen vinden. Ik ging bijvoorbeeld ook altijd op zoek naar personen die al 30, 40 of 50 jaar samen waren. Zo sprak ik in India met een superrijke oude man die vertelde dat hij al twee jaar met zijn vrouw getrouwd was toen hij verliefd op haar werd. En nu is de liefde er nog altijd, zei hij. Je valt telkens weer in nieuwe verhalen en zo leer je de wereld op een heel bijzondere manier kennen.’
 

Wedding Day Lieve Blancquaert

DO • 21 JAN • 20.15
Alsemberg, CC de Meent, 02 359 16 00

VR • 19 FEB • 20.00
Wezembeek-Oppem, GC de Kam, 02 731 43 31