Sommige cafés uit het verleden hebben een toekomst. Dat bewijst De Koekoek, in Asse, dat na de sluiting en de verkoop klaar is om meer bezoekers dan ooit te ontvangen.

De illustere groene poort in de schaduw van de basiliek en de abdij van Grimbergen is al een tijd verdwenen, maar in het café dat naar die poort is genoemd, vloeien al meer dan honderd jaar het bier en de woorden.

Vossem is een kleine deelgemeente van Tervuren. Met een keurige dorpskom, gedomineerd door de toren van de 12e-eeuwse Sint-Pauluskerk. Daaronder is al een eeuw lang een fijn cafeetje te vinden.

Elk café vertelt zijn familiegeschiedenis, uitzonderlijke verhalen die journalist en bierkenner Michaël Bellon in 2014 neerschreef in een fel gesmaakte reeks. Huisfotograaf Filip Claessens legde het gezelligste patrimonium van de regio vast op beeld.

De cafés in deze reeks hebben bijna allemaal met elkaar gemeen dat ze afgelegen liggen, in gehuchten waar mensen niet komen als ze er niet moeten zijn.

‘Zolang als dat blijft marcheren (en ze wijst op haar hoofd), doe ik voort.’ 89 jaar is ze intussen. Lisa van café In de welkom in Dworp mag haar zaak voortaan het beste café van Beersel noemen, zo beslisten de lezers van Het Nieuwsblad. Haar succes? 'Ik doe altijd een klapke met de mensen'.

Op ‘t Hoeksken in Wemmel is oud en jong tegelijk. Het nostalgische decor verraadt een lange geschiedenis, maar de energieke uitbating – vierde generatie in rechte lijn – slaagt er moeiteloos in om traditie en vernieuwing te verzoenen. Van minder klanten of een nakende sluiting is geen sprake.

Wie zeurt over de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd moet eens langsgaan voor een babbel bij Mariette, de waardin van Café des Sports in Groot-Bijgaarden. 84 jaar is ze inmiddels, maar zolang ze het nog graag doet, blijft ze pintjes tappen.

De kleine afrit 12 van de ring rond Brussel brengt je in het wonderlijke stukje Dilbeek dat zich binnen die Brusselse ring bevindt. De afrit moet speciaal aangelegd zijn om je naar het paradijs te leiden. Niet op het kerkhof, maar aan de laatste halte daarvoor, café In de Linde.

In de oude smis van Mekingen is een mooi, oud café dat extra charme krijgt omdat het zo klein is. Wie er binnenstapt, raakt automatisch in gesprek met de andere gasten.

Op het dorpsplein van Mollem staat rechts van de kerk een oud wit huis met een klein erf en een kleine schuur. Het is een oeroud café. Een instituut. De Unesco zou het als werelderfgoed moeten beschermen. Of nee, toch niet. Dat ze Rie van Pol en zijn gasten maar gewoon met rust laten.

In een bocht van de Edingsesteenweg tussen Asse en Ternat, in het gehucht Koudertaveerne, ligt rechts het baantje naar Asbeek, links het stokoude Café Sedan, dat vroeger ook een kapsalon was. De barbier is er niet meer, het bier nog wel.