01 mrt '18

De ene merel
is de andere niet

2519
door Herman Dierickx
We weten intussen dat onze jaarmerels zowat volledig zijn gedecimeerd door het usutuvirus.

Inderdaad, de jongste paar jaar zijn deze zwarte cultuurvogels zowat volledig uit het straatbeeld verdwenen. De voorbije maanden doken er echter opnieuw heel wat vogels op in de tuinen van de Vlaamse Rand en elders. Hoe kan dat? Zowat alle ‘nieuwe’ merels zijn immigranten uit het (verre) Noorden. Samen met vele andere trekvogels verlieten ze hun barkoude zomerkwartieren en zakten ze zuidwaarts af tot waar het leven weer wat draaglijker was. Dat zijn dan onder meer de Lage Landen, waar ze konden genieten van door de mensen aangeboden voedsel in de vorm van vetbollen, zaden en fruit. 

Rond deze tijd van het jaar keren vele dieren terug naar hun noordelijk gelegen stek. De vraag is of er nog hier blijven om een nieuw leven te beginnen, nu onze territoria leeg zijn. We zullen het snel weten, want het bouwen van nesten begint vroeg. Nog deze maand is er al meer duidelijkheid. Vraag is dan of de blijvers ten prooi gaan vallen aan het vermelde virus. Binnen een paar maanden weten we dat zeker. Welja, dat wordt spannend afwachten. Het is moeilijk voor te stellen dat deze ooit zo algemene vogelsoort er gewoon niet meer zou zijn. Maar dat zeiden we een twintigtal jaar geleden ook van de mussen en die worden vandaag nog altijd met de dag schaarser.