01 sep '23

De speeltuin
van de mens

1408
door Herman Dierickx
Nooit heb ik tijdens mijn verkenningen in de natuur het laatste halfjaar zo veel mensen horen klagen over de diarree aan festivals en de daarbij horende lawaaioverlast.

Ze deden hun beklag over het voortdurende lawaai, afval, baldadigheden, enzovoort. Ze vrezen dat het de komende jaren nog erger zal worden, want veel gehoor kregen ze niet. Tijdens Tomorrowland vroeg de politie op een gegeven moment om niet meer te bellen voor lawaaioverlast. Volgens de organisatoren verliep alles normaal.

Is het een inhaalbeweging na corona? Gaat het om het aloude brood en spelen zodat mensen in hun vrije tijd wat om handen hebben? Is het de tijdsgeest waarin geen rekening wordt gehouden met de omgeving? Is het een beetje politieke recuperatie met de verkiezingen in aantocht? Of is het misschien gewoon dat het geld moet rollen. Zoals steeds.

Duidelijk is dat er intussen grenzen worden verlegd. Twintig jaar geleden zou het niet mogelijk zijn geweest om iets als het Voodoo Village-festival te organiseren in het Gravenbos in Humbeek. Dat is Natura 2000-gebied en dieren en planten genieten daar de hoogste Europese bewscherming. Zouden moeten althans. De toezichthoudende overheid, het Agentschap voor Natuur en Bos, laat begaan omdat de schade voor de natuur zou meevallen. Echt? Vijfentwintigduizend mensen een weekend uit de bol laten gaan op loeiharde muziek? Vorig jaar kon je het lawaai tot tien kilometer ver horen, maar de plaatselijke natuur heeft daar geen last van. Wie dat denkt, vergist zich. Eén voorbeeld. Het nabijgelegen Zeekanaal is een belangrijke trekroute voor vogels die op weg zijn naar hun zuidelijke overwinteringsgebieden. Misschien moeten zij een voodoo-ritueel houden om rustig de oversteek te kunnen maken?