01 jun '17

Visuele verteller
van verhalen

4313
door Lene Van Langenhove
De naam Steve McCurry doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar iedereen kent de foto van het  Afghaanse meisje met de doordringende groene ogen.

Het is intussen al meer dan dertig jaar geleden dat die de cover van National Geographic sierde en de Amerikaanse fotograaf kan op een nog langere carrière terugblikken. In het Beursgebouw kan je nu meer dan 200 van zijn foto’s bekijken, van de vroege jaren tachtig tot nu.

MENS CENTRAAL

Best wel een benijdenswaardige job: reizen om te fotograferen, maar je moet er wat voor over hebben. Nadat McCurry een paar jaar voor een lokale krant had gewerkt, mocht hij zijn eerste buitenlandse opdracht doen in India. Later versloeg hij de Russische bezetting van Afghanistan, waarvoor hij zich vermomde in inheemse kleding en fotorolletjes in de zomen verborg. Er waren weinig of geen concurrenten en zijn carrière als fotojournalist was gelanceerd. Prestigieuze tijdschriften zoals Time, Life en Newsweek publiceerden zijn werk en sinds 1985 behoort hij tot het clubje van de Magnumfotografen.

Als je de expo van McCurry bezoekt, reis je door Azië, Afrika, Libanon, Joegoeslavië, Brazilië, Cuba, de VS. Altijd staat de mens centraal. McCurry zoekt telkens poëzie in gebieden waar het leven allesbehalve poëtisch is. Maar hij toont ook de gruwel van oorlog en geweld in al zijn gedaanten: de Golfoorlog, de tsunami, kindsoldaten, gewonden.

Er zijn nooit eerder vertoonde zwart-witfoto’s te zien die McCurry eind jaren zeventig in Afghanistan nam. Een mooi contrast met de meest recente, felgekleurde beelden die hij in Azië en Italië schoot. En natuurlijk hangen de twee portretten van Sharbat Gula er, eentje van toen ze dertien was en in een vluchtelingenkamp leefde en eentje wanneer McCurry haar eindelijk had teruggevonden, zeventien jaar later.

EIGEN VERHAAL

De meest iconische foto’s dateren van de jaren tachtig en negentig toen fotojournalistiek haar hoogdagen beleefde, de laatste jaren evolueerde McCurry meer naar kunstfotograaf. In zijn recente, bijna cinematografische werk plaatst hij de ruimte, of net de afwezigheid ervan, centraal. Op zijn 67e trekt hij nog altijd de wereld rond voor fotoprojecten, hij noemt zichzelf tegenwoordig liever een visual storyteller.

Dankzij de audioguide krijg je ook telkens het verhaal achter de foto’s te horen van McCurry zelf, inclusief anekdotes en ooggetuigenverslagen. De expo eindigt met videomateriaal die McCurry’s reizen, levenservaring en visie op fotografie uit de doeken doen. Sterk werk.

TOT 25 JUN
THE WORLD OF STEVE MCCURRY
Brussel, Beurs,
www.stevemccurryexpo.be