De Zwitserse theatermaker Milo Rau is sinds dit seizoen artistiek directeur van NTGent, maar ook daarvoor had hij al nauwe artistieke banden met ons land. Getuige dit stuk voor jongvolwassenen en volwassenen dat hij eerder al maakte.

Musicals zijn niet voor iedereen weggelegd, maar Goodbye, Norma Jeane is gelukkig erg sober. Hier geen groot live orkest, uitgebreide cast en spectaculaire kostuumwissels, een piano en trompet volstaan om de juiste sfeer te creëren.

Je kan wel zeggen dat de Brusselse met Ghanese roots al een hele poos aan de weg timmert, want ze is al vanaf haar vijfde bezig met muziek. Voor de veelzijdige muzikante Esinam was 2016 het jaar van de doorbraak.

In 2004 dook Youssef El Mousaoui, een jongen uit Merksem, op eigen kracht en met een beetje hulp van Nigel Williams, de stand-up comedy in. Het succes volgde meteen.

Dirk Braeckman verhuist. Van de Biënnale in Venetië naar een dubbeltentoonstelling op maat van Bozar in Brussel en M-Museum in Leuven. Beelden voor wie geen angst heeft om grenzen af te tasten.

Nee, Dagen zonder data gaat niet over de paniek die we ervaren wanneer onze ‘data’ zijn opgebruikt en we niet online kunnen, maar over oorlogstrauma’s. Toch staat het dichter bij ons dan we denken, stelt theatermaakster Jessa Wildemeersch.

‘Opvoeden is nog altijd makkelijker dan afvallen.’ Met dat soort moed der wanhoop gaat Compagnie Barbarie aan achtplussers duidelijk proberen te maken wat de mooie maar moeilijke stiel van het moederschap zoal inhoudt.

Het verhaal van de standvastige tinnen soldaat is één van de minder vertelde maar tot de verbeelding sprekende sprookjes van de Deen Hans Christian Andersen. Muziektheater Pantalone vroeg aan theatermaker Dimitri Leue en meesterpianist Kiyotaka Izume om het boek nog eens open te slaan.

Kerstmis is een intense periode voor de koren overal ter wereld waar men de geboorte van Christus viert. Dilbeek is een vijftal koren rijk, maar voor het traditionele kerstconcert werd dit keer gekozen voor het artistiek sterke kamerkoor Framagomi van Hugo Boon.

Stijn Meuris gaat al heel zijn beroepsleven vol voor de twaalf stielen. Recent heeft hij een nieuwe plaat gemaakt en debuteerde hij in het theater. En midden vorig jaar stond hij daar plots met zijn jaaroverzicht Tirade. Die krijgt nu een vervolg met Tirade 2.017.

Adem in. Adem uit. Stop. Actie en reactie. Daarop is de dansvoorstelling Hunting Season van de Slovaakse choreograaf Milan Tomášik gebaseerd.

‘Geld is niet het probleem bij daklozen. Het is de onmogelijkheid om mee te draaien in ons maatschappelijk systeem. Geldtekort is daar slechts een gevolg van.’ Die uitspraak van een begeleider in het nachtasiel, waar theatermaker Tom Dupont een jaar meedraaide, bleef hangen.

Het cijfer 27 in Club 27 is niet toevallig. Het verwijst naar de mythische leeftijd waarop vele kleurrijke figuren uit de muziekgeschiedenis het leven lieten. Clara Cleymans en haar man wijden er hun nieuwste voorstelling aan.

Een piano, een accordeon en twee vrouwenstemmen die weten te raken; dat is Folie Douce. Een jonge Belgische band die weliswaar nog niet wereldberoemd is, maar die al wel de overwinning van de Nieuwe Lichting 2014 in de wacht wist te slepen.

‘Die nacht wordt de zon hun ondergang.’ Het is een zin van Dimitri Verhulst. Nee, geen zin uit zijn nieuwste roman, wel eentje die hij tijdens de voorstelling Nightwatch van achter zijn microfoon met het publiek deelt.

Michaël Roskam deelde vijf jaar geleden met Rundskop een straffe kopstoot uit. Het gaf ons filmlandschap een enorme boost, niet in het minst door de Oscarnominatie. Intussen maakte hij in Hollywood The Drop met Tom Hardy, en nu is er Le fidèle, opnieuw met Matthias Schoenaerts in de hoofdrol.

Cruisend door het glooiende landschap van Hoeilaart, Overijse, Tervuren kom je ze tegen, met honderden, de statige serristenvilla’s. Ze herinneren aan het zoete, glorierijke verleden van de druiven- en perzikenteelt.

In de knusse setting van theaterzaal Oud Gasthuis steekt een Dreamteam van Vlaamse artiesten Bruce Springsteens nummers in een nieuwe lederen jekker.

Dat ze goed zijn in het brengen van een show met verrassende verhalen uit onze vaderlandse muziekgeschiedenis, dat wisten we, maar dat ze hun grenzen telkens opnieuw weten te verleggen, is nieuw. Het bewijs? Belpop Bonanza Quattro.

Wat als je morgen zelf in een gammel bootje op zee dobbert? Regisseur Laurent Van Lancker vraagt het zich af in zijn debuutfilm Brak.

Wie heeft er nog nooit stiekem van gedroomd om alles achter zich te laten en helemaal opnieuw te beginnen? Stel je voor dat het kon: je verleden, al je beslissingen, je fouten… in één veeg weg. Blanco blad.

Voor de reeks Holoceen gaat theatergezelschap Berlin praten met mensen die in specifieke, vaak extreme omstandigheden wonen. Door in te zoomen op het kleine alledaagse en er een laag aan toe te voegen, ontstaat een verhaal dat het anekdotische en individuele overstijgt.

Rhapsody in Blue, wie kent dé evergreen van de 20e eeuw niet? Nu vertolkt het ensemble Grupetto deze geniale mengeling van klassieke muziek, jazz en ontspanningsmuziek op zijn eigen manier.

Compagnie Cecilia, het gezelschap van Arne Sierens, heeft niet alleen geweldige acteurs in huis die zich elke keer smijten (vaak letterlijk), het heeft ook een onmiskenbare eigen stijl met veel aandacht voor de taal die echte mensen spreken en voor hun omgeving.

Wordt zeewater het drinkwater van de toekomst? Als het van bio-ingenieur Marjolein Vanoppen afhangt wel. Op 7 november legt ze in Dilbeek uit waarom. En op 13 november deelt historicus Hans Vandecandelaere er zijn ervaringen met Molenbeek.