In de naoorlogse periode van de jaren 50 en 60 kende de Belgische huisvesting een hoogtepunt. Zo herbergt de stad Vilvoorde een schat aan modernistische architectuur. Roger De Winter en Lucien Engels bouwden er een dicht netwerk uit van modernistische gebouwen.

Heel november en een stukje van december tourt Spinvis nog door Vlaanderen en Nederland met het lichtgevoelige muziekprogramma Oogcontact van de eenzaamste soort. De bezetting is klein, de sfeer intiem.

Het is een hectische wereld waarin wij voortdurend manoeuvreren. ‘Voorzichtig zijn en uitkijken’, is de boodschap. Voor slechtzienden en blinden is naar buiten gaan, uit hun vertrouwde, beschermde omgeving, al helemaal een gevaarlijke onderneming. Ganspoel wil hierin verandering brengen.

Huisfotograaf David Legrève doorkruiste onze regio; stond er stil bij de vele kapelletjes die de Vlaamse Rand rijk is. En vooral bij de mensen achter elke kapel. Buren van kapelletjes. Mensen met een groot hart. Ze onderhouden de Godshuisjes. Uit plichtsbesef, want ‘iemand moet het doen’.

Swingend op de beat, met een sterke mimiek en zelfzekere handen staan ze iets lager dan de muzikanten en brengen hun woordeloze vertaling voor al wie de muziek niet hoort. Wie zijn de vrouwen die deze zomer in Brussel tijdens Boterhammen in het Park de liedjes tolkten in gebarentaal?

Terwijl choreograaf Helder Seabra zijn tweede productie klaarstoomt voor de première, reist zijn succesvolle debuut door Vlaanderen. 8 oktober: halte Dilbeek.

Vlaanderen heeft de hoogste bebouwingsgraad van Europa en daarbinnen de laagste bebouwingsdichtheid. Slechts 2% van ons territorium laten we over voor natuurgebied. Hoog tijd om ons ruimtegebruik grondig te herschikken en meer dichtheid in ons stedelijk weefsel te brengen.

In Museum M in Leuven kan je tot 13 september de expo Plein Air. De School van Tervuren bezoeken. Het is een selecte keuze van werken uit de collectie van het Hof van Melijn in Tervuren. Op de expo vind je werken die nog maar zelden tentoongesteld zijn. Het geeft een nieuwe kijk op Tervuren.

Als kind wilde Steven De bruyn (°1968) ontdekker worden. Vandaag kent iedereen hem als de harmonicavirtuoos en zanger van The Rhythm Junks, het trio dat hij vormt met Jasper Hautekiet (bas, zang) en Tony Gyselinck (drums). Drie generaties muzikanten met uiteenlopende parcours, samen een hecht team.

Het gaat Destelheide in Dworp voor de wind. Het centrum voor jeugd-, kunst- en cultuureducatie mag sinds kort pronken met het Quality Label van de Raad van Europa. En nog goed nieuws: de Vlaamse overheid investeert 4,3 miljoen euro in de renovatie van het vormingscentrum.

Vanuit de vrije expressiegedachte kreeg jeugdeducatie in de jaren 60-70 een boost. In Dworp werd een concept van architect Paul Felix een katalysator voor een maatschappelijk project. Destelheide is intussen meer dan 40 jaar een toonaangevende plek waar jongeren hun artistieke ei kwijt kunnen.

Akro is een naam als een klok in de Belgische hiphopwereld. De 38-jarige man uit Jette staat straks voor de derde keer op Couleur Café met de iconische Franco-Belgische rapformatie Starflam. ‘Twintig jaar geleden was het not done om hiphop op de radio te draaien. Dat hebben wij veranderd.’

Niet lang geleden was dit een grijs, mistroostig plein met parkeerplaatsen en station, gebruikt als standplaats voor bussen, met achterliggend een oude zagerij. De gemeente en privéondernemer Immpact maakten plannen om deze site nieuw leven in te blazen. Maak kennis met De Zagerij.

Sommige cafés uit het verleden hebben een toekomst. Dat bewijst De Koekoek, in Asse, dat na de sluiting en de verkoop klaar is om meer bezoekers dan ooit te ontvangen.

Zes meter hoog, twaalf kilo zwaar, acht jaar oefenen. Nee, met stelten stappen, doe je niet zomaar tussendoor. Het is oefenen, oefenen en nog eens oefenen. En leren vallen en springen.

Als acteurs van het populaire sketchprogramma Wat als? mogen Koen De Graeve en Günther Lesage zich sinds vorig jaar Emmy Award winnaars noemen. Op het toneel gaan de twee de existentiële vragen niet uit de weg.

Het lijkt wel het decor van een verlaten filmset of theaterstuk zonder acteurs. Twee hoge, ranke skeletmuren, gevuld met bakstenen, gesteund door grote, metalen steunberen met een stalen dakgeraamte, waarbinnen planten en bomen zich doorheen de jaren een weg hebben gezocht.

De illustere groene poort in de schaduw van de basiliek en de abdij van Grimbergen is al een tijd verdwenen, maar in het café dat naar die poort is genoemd, vloeien al meer dan honderd jaar het bier en de woorden.

Het leven van vader Hugo en dochter Sigrid is doordrongen van literatuur. Ze raakten beiden als kind besmet met een chronische vorm van het leesvirus en speelden dat nooit meer kwijt. ‘We willen ons enthousiasme voor literatuur aan anderen doorgeven.’

De Cavalier Seul uit het nieuwe album van Guido Belcanto is misschien toch niet zo alleen? Met zijn leeftijd stijgt het respect voor deze volkszanger, die een unieke plaats in het Vlaamse muzieklandschap inneemt.

In het vroegere gehucht Goordaal, goor betekent moerassig, werd rond 1293 een watermolen, de Moelene van Gordale, gebouwd. Deze was één van de twaalf hertogelijke banmolens op de Voer tussen Tervuren en Leuven.

Vossem is een kleine deelgemeente van Tervuren. Met een keurige dorpskom, gedomineerd door de toren van de 12e-eeuwse Sint-Pauluskerk. Daaronder is al een eeuw lang een fijn cafeetje te vinden.

Met tomeloos enthousiasme bestormen Bilall Fallah en Adil El Arbi de wereld van de film. Ze hadden budget voor een kortfilm, maar maakten een langspeler. Image draaide nog niet in de zalen of ze plonsden al in het volgende project.

Bang-Up! Opera trad vorig jaar voor de viering van 40 jaar Westrand met succes op in het Praetcafé van Westrand, een ongewone plaats voor een operaconcert. De internationale groep jonge operazangers brengt nu een nieuwe voorstelling: Mozarts Cosi fan tutte op eigen wijze.

Een strak volume met een loftgevoel, geborgenheid en de nodige privacy. Dat waren de wensen van de bewoners. Geïnspireerd door het wondermooie Tugendhathuis van Mies van der Rohe en de woning van Xaveer De Geyter zelf, trok de bouwheer naar Xaveer De Geyter Architecten (XDGA).